Γράφει ο Νίκος Λούντος
Μάχη ζωής και θανάτου
Την ίδια στιγμή που η ρατσιστική προπαγάνδα βαφτίζει “εισβολείς” μερικές χιλιάδες κατατρεγμένους στα ελληνοτουρκικά σύνορα, στο Ίντλιμπ της Συρίας, εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται παγιδευμένοι και υπό την άμεση απειλή του βομβαρδισμού. Η εκεχειρία που υπέγραψαν την περασμένη βδομάδα η Ρωσία με την Τουρκία σήμανε ότι για μερικές μέρες σταμάτησαν να πέφτουν βόμβες, όμως ο κλοιός σφίγγει.
Ο κόσμος προσπαθεί να ξεφύγει αλλά η έξοδος είναι δύσκολη, τα σύνορα με την Τουρκία κλειστά. Σχεδόν ένα εκατομμύριο άνθρωποι υπολογίζεται ότι έχουν φύγει από το Ίντλιμπ στη διάρκεια της τελευταίας κλιμάκωσης, όμως παραμένουν δύο-τρία εκατομμύρια μέσα στην επαρχία. Η μάχη για να σπάσουμε τα τείχη που υψώνει η Ευρώπη-φρούριο, ξεκινώντας από τον Έβρο και το Αιγαίο, είναι μάχη ζωής και θανάτου για αυτόν τον κόσμο.
Η εκεχειρία δεν θα αντέξει, όπως δεν έχει αντέξει καμιά από τις αντίστοιχες παύσεις πυρός όλα τα τελευταία χρόνια. Το συριακό καθεστώς βρίσκεται μια ανάσα από το κέντρο του Ίντλιμπ. Η τουρκική επέμβαση απέκρουε εύκολα την επέλαση του Άσαντ, όμως ο συριακός στρατός έχει την κάλυψη της Ρωσίας. Όταν οι νεκροί Τούρκοι στρατιώτες έφτασαν τους 59, αναγκάστηκαν να πατήσουν φρένο. Ο τρόπος με τον οποίο ο καπιταλισμός μετράει την ανθρώπινη ζωή φτάνει στο πιο εξευτελιστικό του σημείο στη διάρκεια του πολέμου. Μισό εκατομμύριο νεκροί στη διάρκεια του πολέμου, εκατομμύρια πρόσφυγες είναι “λεπτομέρεια”. Αλλά ο κίνδυνος πολέμου ανάμεσα στην Τουρκία, μια χώρα του ΝΑΤΟ, και τη Ρωσία, χτύπησε το συναγερμό.
Επιτυχία;
Ο Ερντογάν θέλει να παρουσιάζει την συμφωνία με τη Ρωσία ως επιτυχία, όμως τα στοιχεία δεν τον δικαιώνουν. Η Δύση μπορεί να του άφησε ελεύθερο το πεδίο, όπως του έκανε και ο Τραμπ στη διάρκεια της προηγούμενης εισβολής, σε βάρος των Κούρδων, όμως σε στρατιωτικό επίπεδο η Τουρκία αφέθηκε μόνη της. Η συμφωνία με τη Ρωσία διαμορφώνει μια ζώνη αποκλιμάκωσης έξι χιλιόμετρα εκατέρωθεν του αυτοκινητόδρομου M4. Πρόκειται για τόσο κοντινές αποστάσεις όπου το παραμικρό μπορεί να συμβεί. Άλλα έξι χιλιόμετρα και φτάνει κανείς στο πιο κεντρικό σημείο της πόλης του Ίντλιμπ. Από το Σεπτέμβρη του 2018, όταν υπογράφηκε η πρώτη συμφωνία “αποστρατιωτικοποίησης” του Ίντλιμπ μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας, ούτε ο Έρντογάν κατάφερε να ελέγξει τις εξελίξεις και να διαχωρίσει υποτίθεται τους “τρομοκράτες” από τους μετριοπαθείς, ούτε ο Άσαντ και ο Πούτιν σταμάτησαν να βομβαρδίζουν. Την τωρινή εκεχειρία των δολοφόνων θα την ακολουθήσουν χειρότερες σφαγές.
Ο κόσμος μέσα στο Ίντλιμπ είναι ήδη πρόσφυγες, κάποιοι πολλές φορές. Πριν από τον πόλεμο ο πληθυσμός της επαρχίας ήταν 1,5 εκατομμύριο. Ήταν στη διάρκεια του πολέμου που ο πληθυσμός του πολλαπλασιάστηκε με οικογένειες που έφταναν εκεί είτε για να βρουν καταφύγιο από τους βομβαρδισμούς του καθεστώτος, είτε μετά από αποφάσεις αναγκαστικών εσωτερικών ανταλλαγών πληθυσμών. Τώρα θέλουν να τους λιώσουν – και για πολλούς η μόνη λύση είναι η συνολική προσφυγιά, να φύγουν από τη Συρία.
Πηγή: Εργατική Αλληλεγγύη
ΑΝΟΙΞΤΕ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ 